Z instalacją słoneczną osiągającą 200 MW, japońska Organizacja Rozwoju Nowej Energii i Technologii Przemysłowych (NEDO) wydała niedawno nowe wytyczne dotyczące rozwoju i budowy naziemnych obiektów agrowoltaicznych i wyklucza obiekty, które nie uprawiają roślin ani zwierząt gospodarskich podczas planowania etap do wzrostu Takie projekty istnieją w tym kraju ubogim w ziemię.

Ze względu na przepisy budowlane wysokość projektów agrowoltaicznych nie może przekraczać 9 metrów. W związku z tym z wytycznych zostały wyłączone projekty wykorzystujące urządzenia śledzące lub urządzenia instalowane w stodołach i szklarniach ogrodniczych.

Istniejące elektrownie słoneczne, które wprowadzają wzrost upraw lub inwentarza żywego po fazie planowania projektu i budowy, niekoniecznie muszą być uważane za elektrownie agrowoltaiczne. Różnica między tego typu elektrownią słoneczną a projektem uważanym za agrowoltaika obiektu jest to, czy zakład jest planowany od etapu projektowania, aby osiągnąć najlepszą produkcję rolną. Ponadto w przypadku agrowoltaika wytwarzanie energii, ziemia Ten typ jest uważany za grunty rolne, dlatego istnieją związane z nim zachęty podatkowe. Większość agrowoltaika elektrownie w Japonii są budowane w ramach krajowego planu taryfowego.

Według ostatnich statystyk Ministerstwa Rolnictwa, Leśnictwa i Rybołówstwa, na koniec września Japonia ma 200MW podłączoną do sieci agrowoltaika projekty w eksploatacji. Projekty te obejmują łączną powierzchnię około 181,6 ha, rozsianych po całym kraju.
A griwoltaika projekty są rozmieszczane na gruntach rolnych, więc nie ma problemu podatkowego, a nawet na obszarach miejskich grunty można bardzo tanio wykorzystać. Dlatego szybki rozwój elektrowni słonecznych w ramach krajowej taryfy gwarantowanej będzie stopniowo zastępowany fotowoltaiką rolniczą.

Międzynarodowa Agencja Energii Odnawialnej (IRENA) niedawno zidentyfikowała niedobór gruntów i przeciążenie sieci jako dwa główne powody ograniczonego sukcesu sześciu aukcji energii słonecznej w Japonii. IRENA zwróciła również uwagę na wysoki koszt fotowoltaiczne wsporniki fotowoltaiczne na rynku japońskim. Stwierdzono, że oprócz wysokich kosztów gruntów i przeciążenia sieci, szczególnie trudno jest uzyskać pozwolenia na parki słoneczne o skali powyżej 40 MW w Japonii ze względu na długi proces zatwierdzania.